WE CARE

‘WE CARE’ is een gedeelte waar verhalen over weeshuizen met gehandicapte kinderen wordt verteld. Dit is namelijk een bezigheid die wij bewust deelnemen om wat bijdrage te schenken aan deze weeshuizen. Het raakt mijn hart en het is mijn diepste verlangen om gehandicapt kinderen in mijn geboorte land te helpen. Kinderen met een gehandicapt worden in IndonesiĆ« zelden als volwaardig geaccepteerd in de samenleving. Terwijl ze toch dezelfde rechten en plichten hebben net als iedereen. Ze zijn verstoten van contact met de buitenwereld en ze worden gezien als een grote vloek voor het gezin en hun omgeving. Ze hebben geen aandacht die ze nodig hebben.

Waarom doe ik dit? Ik zal het uitleggen. 18 jaar geleden, had ik nog een zoon, hij heette Joshua Evan. Hij was geboren met hart afwijkingen. Vanaf het geboorte tot zijn overlijden was hij nooit thuis gekomen. Artsen probeerde om hem te helpen door een hart operatie te doen. Maar voor de operatie begon ontdekten ze dat er meerdere gaatjes in zijn hart waren. In dat geval was het te riskant om een hart operatie te doen. Artsen konden hem niet meer helpen en na 3,5 maand is Joshua Evan overleden en terug naar God, zijn schepper waar hij geen pijn meer heeft. Het was een groot verdriet in mijn leven. Maar ik geloof ook dat God een mooie plan heeft. Vanaf dat moment raakt het mijn hart als ik gehandicapte kinderen zie en heb ik een groot verlangen om die kinderen te helpen.

Ik zal een deel van de winst gebruiken om weeshuizen te voorzien. Ik ben al jarenlang aan het werk voor bedrijven met commerciĆ«le doeleinden, en nu voel ik dat ik nuttig wil zijn om die gehandicapt kinderen te helpen. Met de kracht en vermogen die ik heb, want ze horen bij God’s koninkrijk.

Ik wil de klant op de hoogte brengen dat aan het eind van het jaar een deel naar goede doel gaat. Een trotse donateur van weeshuizen met gehandicapt kinderen.

———————————————————————————————————————————-
HET NIEUWS:

Bezoek aan een weeshuis voor gehandicapten in Februari 2017

Er waren meerdere gehandicapten weeshuizen in Jakarta waar je kan komen bezoeken. Helaas is de afstand soms te ver van elkaar om in 1 dag allemaal te bezoeken. Uiteraard moet je eerst bellen om door te geven dat je langs wil komen, en dat je gelijk kan afspreken qua datum/tijdstip. Uiteindelijk kon ik wel een bezoek brengen bij een organisatie met de naam ‘Yayasan Sinar Pelangi’ (Stichting uitstralen van regenboog), in oost Jakarta. Het was een verassing voor mij om te weten dat deze stichting ligt eigenlijk niet zo ver van mijn ouderlijke huis is. Nooit had geweten dat ze al vanaf 1989 bestaan. Opgericht door Zuster Andre Lemmers.

Deze stichting is een rehabilitatiecentrum en biedt hulp aan fysiek gehandicapte kinderen. Het helpt kinderen die niet in staat zijn om uit eigen middelen een operatie te betalen. Hier spelt het geloof, ras of sociale achtergrond absoluut geen rol.

Ik liep langs de complex om een beeld te krijgen over hoe het is, qua faciliteiten en uberhaubt de kinderen. De complex is 28 HA groot, heel schoon, en goed verzorgd. Er zijn ruimtes zoals slaap ruimtes, keukens, eetruimtes, sport faciliteiten, rehabilitatie ruimte, weeshuis gedeelte, activiteit ruime waar ze hout en textiel bewerking cursussen krijgen.

Het is ongelooflijk onroerend om de kinderen met allerlei afwijkingen te zien. Deze kinderen zijn geboren met afwijkingen zoals: hazenlippen, struma, noma, klomvoeten, atresia ani(geboren zonder anus), hypospadia, hydrocephalus(waterhoofd), meningocele, goedaardige gezichtsaandoeningen en tumoren. Op dat moment dacht ik alleen maar 1 ding, God bedanken voor wat wij hebben en hoe we zijn. Vergelijken met deze kinderen, we zijn echt echt verwend in Nederland. Wat mij opviel, ondanks hun conditie/situatie, ik zag glimlachen op hun gezicht. Wees blij en tevreden hoe God ons heeft geschapen.

Het is een opluchting om te weten dat deze stichting bestaat om deze kinderen te helpen.

***** EINDE VERHAAL, vervolgd met volgende bezoek bij een andere****************
—————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————-